Ko ( de lagotto) het ietwat moeilijke hondje ( lees verslag op mijn site van haar) zit nu bij mijn ouders, ik had niet verwacht dat Kootje daar zou belanden, en wonder boven wonder het gaat goed, ze zit er nu 3 dagen en mijn ouders vinden het weer gezellig , vooral mijn Pa die Mimosa zo mist vind het super! Ik heb er lang over gepiekerd waarom Ko nu zulk gedrag vertoont, ze wil op haar manier hier de baas zijn over de nadere honden, Luna is de oudste maar die houd zich afzijdig en toont geen dominant gedrag naar de andere, wat heel slim is van haar, na het wegvallen van mijn teckel reu Onslow die een meester was in de baas zijn , hij kon dit met zo'n natuurlijke manier, die had het gewoon in zich hij dwong respect af heel gaf om te zien en mee te maken, maar helaas hij heeft niet het eeuwige leven, in 2009 is hij overleden. Een steun pilaar voor de honden viel weg, daarna werd Mimosa steeds zieker en ging bij mijn ouders wonen, tja dan zat er voor Ko niets anders op om dan maar de 'baas'van het spul te worden, natuurlijk niet echt want ik ben altijd nog boven alles verheven, dat accepteerde ze ook , maar toch vond ze het nodig om over de andere honden de baas te spelen, maar eigenlijk was ze daar totaal niet voor geschikt, ze deed het dan ook op zo'n krampachtige manier, wilde het allen heerschap het eerste recht bij alles en bij bezoek en bij de honden, Als er wat stress was dan liep ze ook vreselijk te domineren meestal pakte dit wel goed uit en reageerde e rest er niet op maar als Kika loops of drachtig was dan gaf dit strubbels, er zat dan niets anders op dan de boel gescheiden te houden! Ko liep de hele dag op haar tenen en ze moest zich de hele dag bewijzen, dood vermoeiend voor haar. nu bij mijn ouders.... rust!
En hier in huis.... nog meer rust..... ongekend....Ik weet niet wat mij overkomt. de honden liggen relaxed om ons heen en hoeven niet meer steeds te reageren op Ko die vond dat ze wel regelmatig naar buiten moest en dan weer naar binnen , want ja je moet alles wel onder controle houden. Ko is een 'product' van inteelt en in combinatie met niet of nauwelijks socialisatie de eerste 9 weken tja dan krijg je dit soort excessen. De fokker van Ko had een grote mond over een reu waar zeer veel inteelt in zijn stamboom voor kwam, ach een schande was het, maar als je de stamboom van Ko bekijkt dan is het daar ook een en al inteelt, het vervelende is dat je dit op de stamboom van Ko niet ziet maar wel op de database van laura Tanos, dan zie je veel meer wat er nog achter de grootouders zit en daar zit nu net de inteelt! Zo jammer allemaal. en dan je niet of nauwelijks met de pups bemoeien ze in een kamertje naast je huis opsluiten en dan heeft de hele familie een volledige baan en dan ook nog meer dan 20 volwassen honden hebben die overigens de hele dag in kennels of benches zaten of nu nog zitten. Hoe kun je zo dan pups socialiseert en je honden verzorgt..... niet dus! kortom mevrouw de keurmeester heeft er niet veel van begrepen ondanks al haar opleidingen.
Maar goed nu zit Ko dus bij mijn ouders en ik hoop dat dit goed gaat!
De dracht van Kika.......... ik hou nog wijselijk mijn mond, we gaan niet te vroeg juichen! ze is nu 27 dagen geleden gedekt dus er is nog niet veel van te zeggen!
Met Ko het paard gaat het uitstekend Hij vermaakt zich prima , heeft ook al een buitenrit gemaakt! en is goed gekeurd door de dierenarts we wachten nog 2 weken de proeftijd af en dan is het definitief, gek kan het lopen in het leven je hebt 2 Ko's en zo heb je er geen een meer..... nou ja wel een beetje Ko het paard blijft toch nog een heeeeeel klein beetje van mij zo ook Ko het lagootje ook die is niet uit de familie. toch geeft het een raar gevoel, hoe zal ik het omschrijven... leeg gevoel, alsof ik ze een beetje in de steek laat. ik weet voor 120% dat ze het prima hebben , maar toch , het is wennen, een soort afkicken. Voor mij wel een stukje rust, als ik over een paar weken zeker weet dat Ko het paard mag blijven en als ik zeker weet dat het met Ko het lagooooootje goed gaat dan ben ik gerust!
Groote beslissingen genomen de laatste jaren. je in de steek gelaten voelen door mensen die zeggen vrienden van je te zijn, veel gepiekerd.... zeggen ze een dier geeft zoveel rust in je leven.... hmmm soms niet, maar ach we moeten toch wat anders wordt het leven zo saai. voorlopig zijn we gezond en hopen van harte op een nestje, we hebben een goed leven meer kun je je toch niet wensen!

Zo even mijn hart gelucht, iedereen weer op de hoogte! geniet van het mooi weer doe ik het ook!